به بهانه پیامک یکی از دوستان از جوار بارگاه حضرت ثامن الحجج(ع)؛

یادش بخیر! مرداد 90 چهل روز مهمون ارباب بودم که جزء بهترین روزای عمرم بود. یادگاری اون سفر این شعر به لهجه قزوینیه که البته یه مقدار عوضش کردم.

باز آمدم به مشهد و دلم به فکر قزوین اس

وقتی مرم توی حرم سرم همیشه پایین اس

مگم آقا بده شفا بده به من یه کربلا

اما دلم قانع به شازده حسین(ع) قزوین اس

علی اصغر(ع) حسین(ع) شهید شده اس تو کربلا

شازده حسین(ع) که بچه امام رضاس(ع) تو قزوین اس

یه شب دلم توی حرم به کربلا پل زده بود

گریه به حال این دل شکسته مان یه تسکین اس

چشمای ما منتظر منتقم خون خداس

کاشکی آقامان می آمد امیری که بی قرین اس

یه شب آقا تو کربلاس یه شب دیه تو سامراس

شاید الان نجف باشد شاید الان تو مدینه اس

یکی مگفت اگه مخوای آقا بیاد ظهور کند

نقطه ی عطف ماجرا قضیه ی فلسطین اس

حالا که مولا غایب اس ما پیرو نایبشیم

خنده زیباش ببین شفای دردم همین اس